دنیا را آباد کنم یا آخرت؟ دوراهی چالش بر انگیز

به تازگی به آیه‌ای از قرآن برخورد کردم که تفسیری جالب و در عین حال چالش‌برانگیز داشت. این آیه که در سوره مبارکه شورا آیه ۲۰ آمده است، به این صورت ترجمه شده بود:

"کسی که زراعت آخرت را بخواهد، به کشت او برکت و افزایش می‌دهیم و بر محصولش می‌افزائیم و کسی که فقط کشت دنیا را بطلبد، کمی از آن به او می‌دهیم امّا در آخرت هیچ بهره‌ای ندارد."

در نگاه اول، این آیه به نظر می‌رسد که انسان را در دوراهی دشواری قرار می‌دهد: یا باید تمام تلاش خود را صرف دنیا کند و از ثروت و خوشبختی دنیایی بهره‌مند شود، و یا باید تمام تمرکز خود را بر آخرت بگذارد و از لذت‌های دنیوی چشم‌پوشی کند. اما آیا واقعاً اینگونه است؟

با کمی تأمل و بررسی بیشتر، متوجه می‌شویم که تفسیر این آیه به این سادگی نیست. در واقع، مفسران قرآن کریم تفاسیر مختلفی برای این آیه ارائه داده‌اند که هر کدام ظرافت‌ها و نکات خاص خود را دارد.

برخی از مفسران معتقدند که منظور از "زراعت آخرت" انجام اعمال صالح و نیکوکاری است. به این معنا که کسی که فقط به دنبال ثروت و مادیات دنیایی باشد، در آخرت هیچ بهره‌ای نخواهد برد. در مقابل، کسی که در کنار تلاش برای کسب روزی حلال، به انجام اعمال صالح و نیکوکاری نیز اهتمام می‌ورزد، در آخرت پاداش نیکو خواهد دید.

مفسران دیگر معتقدند که منظور از "زراعت دنیا" فقط ثروت و مادیات نیست، بلکه هر چیزی است که انسان را از یاد خدا و آخرت غافل کند. به این معنا که کسی که تمام تمرکز خود را بر دنیا و لذت‌های دنیوی بگذارد، در آخرت هیچ بهره‌ای نخواهد برد. در مقابل، کسی که در کنار زندگی در دنیا، به یاد خدا و آخرت نیز باشد و در مسیر رضایت الهی گام بردارد، در هر دو دنیا سعادتمند خواهد بود.

همانطور که مشاهده می‌کنید، تفسیر این آیه به سادگی قابل بیان نیست و نیاز به تأمل و دقت نظر دارد. آنچه مسلم است این است که قرآن کریم کتاب هدایت و رستگاری است و آیات آن سرشار از حکمت و پندآموزی است.

نکته مهم:

• در هنگام تفسیر قرآن کریم، باید به تمام جوانب آیه توجه کرد و فقط به یک تفسیر خاص اکتفا نکرد.
• همچنین باید به سیاق آیات و احادیث مرتبط نیز توجه کرد تا به درک عمیق‌تر و صحیح‌تر آیات دست یافت.