انتخاب دوراهی: دکترایم را در ایران بگیرم یا خارج از کشور؟

امروز می‌خواهم در مورد یکی از مهم‌ترین تصمیمات زندگی‌ام با شما صحبت کنم: ادامه تحصیل در مقطع دکتری. من چند سالی است که در این دوراهی گیر افتاده‌ام و نمی‌دانم باید در ایران بمانم یا برای تحصیل به خارج از کشور بروم.

چند سال پیش، به دلایل مختلف، تصمیم گرفتم که از ایران بروم و در خارج از کشور ادامه تحصیل دهم. تمام مراحل را تا یک قدم مانده به آخر طی کردم، اما متاسفانه نشد. بعد از آن، تصمیم گرفتم که در ایران ارشد بخوانم و بعد برای دکتری اقدام کنم.

حالا که در آستانه اتمام دوره ارشدم هستم، دوباره سردرگمی به سراغم آمده است. از یک طرف، اگر بخواهم دکتری را در خارج از کشور بخوانم، باید دنبال فاند یا کمک‌هزینه تحصیلی باشم. اما چون مدرک ارشدم دولتی است، باید برای ترجمه و پذیرش آن در خارج از کشور ۱۶ میلیون تومان هزینه کنم. راه دیگر این است که دوباره برای ارشد در خارج از کشور اقدام کنم، چون مدرک لیسانسم آزاد است.

اما همه این‌ها به کنار، حس می‌کنم که آن شور و اشتیاقی که چند سال پیش به ادامه تحصیل در خارج از کشور داشتم، دیگر در من وجود ندارد. از طرفی، پتانسیل انجام این کار را در خودم می‌بینم و مدام با خودم فکر می‌کنم که اگر ۵ سال دیگر پشیمان شوم که نرفتم، چه؟

در حال حاضر، در شرایطی مبهم و بغرنج قرار دارم و تصمیم‌گیری برایم خیلی سخت شده است. به همین دلیل، از شما می‌خواهم که در این تصمیم‌گیری مهم به من کمک کنید.

تجربیات ارزشمند:

خوشبختانه، در این مسیر تنها نیستم. افراد زیادی با شرایط مشابهی روبرو بوده‌اند و تجربیات خود را به اشتراک گذاشته‌اند.

یکی از دوستانم به من گفت که باید مسئولیت تصمیماتمان را به عهده بگیریم و تا زمانی که تصمیم قطعی نگیریم، نمی‌توانیم به موفقیت برسیم. او معتقد بود که باید با شفافیت کامل به دنبال علاقه خود برویم و باورهای محدودکننده را کنار بگذاریم.

دوست دیگری به من گفت که عزت نفس پایین باعث تردید من شده است. او تأکید کرد که اگر روی خودم کار کنم و عزت نفسم را بالا ببرم، به راحتی می‌توانم برای خودم تصمیم بگیرم و مسئولیت آن را بپذیرم.

شخص دیگری به من پیشنهاد کرد که به احساساتم گوش کنم، زیرا آنها قطب‌نمای من هستند و راه درست را به من نشان می‌دهند. او همچنین توصیه کرد که مزایا و معایب هر دو گزینه را روی کاغذ بنویسم و با بررسی دقیق آنها، به یک نتیجه‌گیری شفاف برسم.

در نهایت، فرد دیگری به من گفت که باید هدف نهایی خود را از ادامه تحصیل مشخص کنم. او معتقد بود که مهم نیست از چه ابزاری برای رسیدن به هدف استفاده می‌کنم، مهم این است که چه باوری برای رسیدن به آن هدف می‌سازم.

راه روشن:

تجربیات و نظرات مختلفی که شنیدم، به من کمک کرد تا دیدگاهم را نسبت به این موضوع تغییر دهم. فهمیدم که هیچ پاسخ درست یا غلطی وجود ندارد و بهترین تصمیم برای من، تصمیمی است که با اهداف، ارزش‌ها و شرایط من سازگار باشد.

در حال حاضر، در حال بررسی دقیق‌تر گزینه‌های پیش رو هستم و با افراد متخصص مشورت می‌کنم. همچنین، در تلاش هستم تا با خودم صادق باشم و به ندای قلبم گوش دهم.

می‌دانم که این تصمیم یکی از مهم‌ترین تصمیمات زندگی من است و با عجله و بدون تفکر کافی نمی‌توانم آن را انجام دهم. به همین دلیل، به صبر و حوصله و تامل بیشتر نیاز دارم.