چگونه در قرآن به زندگی دنیوی اشاره شده است؟

در گذرگاه پر پیچ و خم زندگی، همواره اندیشه‌گران و جویندگان حقیقت در پی یافتن معنای عمیق‌تر وجود خویش بوده‌اند. قرآن کریم، کتاب آسمانی و هدایتگر بشریت، دریچه‌ای روشن به سوی درک این راز بزرگ می‌گشاید. در قرآن کریم، آیات متعددی به زندگی دنیا و جایگاه آن در مسیر تعالی انسان اشاره دارند. در این مقاله، به کاوش در یکی از این آیات ژرف و پرمغز می‌پردازیم:

"و اما کسی که طغیان کرد و زندگی دنیا را برگزید، بی‌گمان جایگاه او همان دوزخ است." (الاعلیٰ: ۱۰-۱۱)

این آیه، پیامی هشداردهنده و در عین حال راهگشا را به ارمغان می‌آورد. اما منظور از "زندگی دنیا" چیست و چگونه می‌توان از دام گمراهی آن رهایی یافت؟

وابستگی به دنیا، زنجیری بر پای جان

"زندگی دنیا" در این آیه، به تعلقات و وابستگی‌های افراطی به مادیات و لذایذ زودگذر دنیوی اشاره دارد. این تعلقات، همچون زنجیری بر پای جان انسان، او را از مسیر حقیقت و سعادت حقیقی دور می‌کنند.

همانطور که در آیه دیگری از قرآن آمده است: "زینت داده شده است برای مردم، دوست داشتن شهوات از زنان و فرزندان و اموال انبوه طلا و نقره و اسبان نشان‌دار و چهارپایان و زراعت. اینها متاع زندگی دنیاست و آخرت نیکو نزد خداست." (آل عمران: ۱۴)

خدمت به خلق، کلید گشایش قفل سعادت

اما راه رهایی از این وابستگی‌های فریبنده چیست؟ قرآن کریم، "خدمت به خلق" را کلید گشایش قفل سعادت حقیقی می‌داند. همانطور که در حدیثی از پیامبر اکرم (ص) آمده است: "بهترین مردم کسی است که به مردم نفع برساند." هنگامی که انسان در درجه اول برای خدمت به خلق و رفع نیازهای مردم تلاش می‌کند، حس مفید بودن و رضایت در او پدید می‌آید. این حس، به مراتب عمیق‌تر و پایدارتر از لذایذ زودگذر دنیوی است.

توازن در زندگی، رمز تعالی

البته، قرآن کریم لذت بردن از نعمات الهی و تلاش برای رفاه زندگی را مذموم نمی‌کند. اما این لذت‌ها و تلاش‌ها زمانی ارزشمند خواهند بود که در چارچوب تعالیم الهی و با هدف خدمت به خلق صورت بگیرند. به عبارت دیگر، انسان باید در زندگی خود، توازنی بین دنیا و آخرت برقرار کند.