هر چه بکاری آنرا درو می کنی
مي گويند هرچه بكاري آنرا درو مي كني.
اگرما بدبخت و غمگين هستيم، به آن معناست كه بذر بدبختي كاشته ايم. هيچكس ديگر براي ما بدبختي نمي آفريند. البته بين كاشتن و دروكردن فاصله ا ي وجود دارد و بدليل آن فاصله، گمان مي كنيم كسي ديگر مسوول است. آن فاصله ما را مي فريبد.
مسووليت كامل زندگي ات را بعهده بگير. اگر زندگي ات زشت است، احساس مسووليت كن. اگر زندگي ات چيزي جز رنج و عذاب نيست، مسوول آن باش.
در آغاز بسيار سخت است كه بپذيري « من مقصر اصلي زندگي جهنمي خود هستم » اما فقط در آغاز چنين است. بزودي درهاي دگرگوني به رويت باز خواهند شد، زيرا اگر من مسوول زندگي جهنمي خود باشم پس مي توانم بهشت را نيز بيافرينم. اگر من اين همه رنج و بدبختي آفريده ام پس همچنين مي توانم بسي شور و سرمستي بيافرينم.
مسووليت پذيري، با خود آزادي و آفرينندگي مي آورد. لحظه اي كه آگاه شوي هر آنچه كه هستي آفريده خود توست، از بند اسارت تمام عوامل و شرايط بيروني آزاد مي شوي. آنگاه همه چيز به تو بستگي خواهد داشت.
مي تواني ترانه هايي زيبا بخواني. مي تواني زندگي را جشن بگيري. مي تواني بزم شادي برپا كني. هيچكس قادر نيست مانع آن شود. اين شان انساني توست.
خدا براي فرد احترامي بسيار قايل است و انسان فقط زماني به فرد تبديل مي شود كه تمام مسووليتهاي خود بعهده گيرد.
