نیایش

معبودم 

سپاس برای دریافتهای امروزم....

سپاس برای آنچه نعمت است و حکمتش را نمیدانم.

سپاس برای اعتمادم به هستی...

الهی ! 

مرا به نور آگاهی از دل و جان هدایت کن...

مرا از ظلمت افکار منفی به سرزمینی که خورشید آنرا احاطه کرده است هدایت کن....

کلامم را قدرت شفا ببخش...

تا درمان کنم به اقتدار کلامم....دردهایی را که علاجش ذکر نام توست..

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته به جاست.

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد