بیشتر رابطه ها به خاطر کمبود عشق تمام نمی‌شوند
حقیقت اینه که بیشتر رابطه‌ها به خاطر کمبود عشق تموم نمی‌شن، بلکه به خاطر کمبود ارتباط از هم می‌پاشن.
ذره‌ذره، با جمع شدن همه‌ی اون لحظه‌هایی که دیگه به هم توجه نکردین…
وقتی دیگه با دقت به حرفاش گوش نمی‌دی.
وقتی سلام و احوالپرسی‌هاتون سرد و عادی می‌شه.
وقتی موقع حرف زدنش سرت توی گوشیه.
وقتی یادت نمی‌مونه اون چیزی که همین چند روز پیش اتفاقی گفت رو براش بگیری.
وقتی اون شوخی‌های دو نفره‌تون کم‌کم فراموش می‌شه.
وقتی مهربونی‌های کوچیکش رو نمی‌بینی.
وقتی تو هم برای یه کار کوچیک و قشنگ پیش‌قدم نمی‌شی.
وقتی دیگه به همدیگه نمی‌گین که چقدر دوست‌داشتنی هستین.
رابطه‌ها یه‌دفعه خراب نمی‌شن.
کم‌کم از هم باز می‌شن، توی همه‌ی اون لحظه‌های کوچیکی که دیگه برای هم حضور ندارین.
مشکل کمبود عشق نیست، کمبود تلاش و توجهه.
مسئله این نیست که “ما هنوز همو دوست داریم یا نه؟”
سؤال اصلی اینه که “کی و چطوری از توجه کردن به هم دست برداشتیم؟”
