نیایش

خدایا! ای بازترین آغوش! ای آرام‌ترین اقیانوس هستی!

آمده ام، با دستی تهی، اما دلی بیقرار و عاشق، آمده‌ام تا بگویم که هنوز دلم به مهربانی‌ات گرم است و هنوز چشمم به روشنیِ نگاهِ توست....

خدایا ! هرگز نگفتی «دیر شده»... تو همان خدایی که در میان اشک‌هایم، نور امید پاشیدی.

پس باز هم می‌گویم: خدایا! من آمده‌ام ... بی هیچ بهانه‌ای، با هر کارنامه ای که دارم ، اما با قلبی پر از نیاز و روحی که جز تو، پناهی ندارد.

آمده‌ام‌ که بگویم هنوز در این هیاهوی سرد دنیا، صدای تو تنها آوایی‌ست، که آرامم می‌کند.

گفتمش:

دل بردی از ما 

جان من مقصد کجاست؟

گفت عاشق را نشاید 

پرس‌ و جو ... 

با ما بیا ....

راحم‌تبریزی...