نیایش

خالقا!

از خویشتن کهنه رهایم کن، تا به جویبار پاک عشق تو بپیوندم و در آن غسل تعمید شوم...

ای راز نهان در خلوت قلب‌ها! 

شعله‌ای در دل افکن تا از سردی تنهایی، گرم شوم ... بگذار هر گامم زبانی باشد، برای نیایش، هر نفس ترانه‌ای برای تو، که تویی جان جانان....

یارا! 

تو که در خلوت جان، گل باغ بی‌کران میکاری، چشم دلم را بگشای، تا آنچه که هست، نه من، بلکه نور مطلق باشد.

از من‌های کوچک رهایم کن، تا در سیل عشق جاودانه غرق شوم، و هر قطره‌ام، موجی باشد در دریای بی‌کران تو..